giewont1.php on line 29

Zakupiliśmy czeki wstępu do Tatrzańskiego Parku i ospałym krokiem zaczęliśmy naszą wędrówkę po nizinie. Całkowity czas służy nam Strążyski Nurt, płynący to z lewe stronicy, to znowu z porządnej. Wczesna pora wyrządziła, że Nizina nie wypełniła się obszerną sumą ludzi. Jednak mimo wszystko co jakiś czas, ktoś nas uprzedzał. W taki sposób raczej wolno, wręcz sielankowo, doszliśmy do Strążyskiej Polany. Odwija się widok na majestatyczny Giewont. Rafał raczej poważnie rozczarowany faktem, że chatka na Polanie jest przymocowana zapuścił sobie tatrzańską drzemkę. Odjeżdżamy Rafałowi nasze plecaki i pójdziemy w stronicę Siklawicy. Jest to około 5-10 minut spacerku. Warto jednakże poświecić ten czas ( jeśli nie jest zbytnio tłoczno pod wodospadem), ponieważ wodospad jest ochron obejrzenia.

My oddajemy się w trendzie mostku, z jakiego czerwony szlak doprowadzi nas na Giewont. Przewyższamy Napływ Strążyski i nadzorujemy się w stronę Przełęczy w Grzybowcu. Pójdziemy poprzeczną dolinką pomiędzy grzebieniami Grzybowca i Łysianki. W pewnym momencie rozwija się nam szeroka Sarnia Skała i Długi Giewont. Przed nami raczej pracowite i wymagające kondycji zwiedzenie przez ostęp. Określa to ewidentnie wielką ilość odpoczynków. Dróżka się zwęża i startują się schodki... Trzeba przyznać, że mimo wielu odpoczynków, raczej prędko upłynął czas \"wspinaczki\" na Przełęcz w Grzybowcu. Jest na pewno zasługa Heńka, który zasypywał nas kawałami i tekstami w fasonu \"Czy Dżentelmen przychodzi z Elbląga?\". A także Rafała i jego czeskich zmarzlin kulowych.

Trop czerwony skręca w tym obszarze w lewo, pełny czas kierując nas w stronicę Giewontu. Rozczulamy się wyrozumiałym grzbietem Grzybowca. Niestety te piękne tatrzańskie realia nie trwają zbytnio długo. Do akcji ingerują bez zahamowań, bezwzględne, nie wiedzące krawędzi, wstrętne muchy. Niestety mój smak przyciągał je najwięcej. Autopormocja Axe nie tak posiadała odpracowywać! Muchy były tak uporczywie, że nawet kilkakrotnie wpadały w kadr, kilku niesamowitych fascynowań. Niestety jest to walka z wiatrakami i przypomina się historyjka Rowokołu. Mimo zarazy much poruszamy się dalej w stronicę Grzybowca. Znajdzie się on na wysokości 1417 m n.p.m. Następnie dochodzimy do drobnej polanki w słabnięciach grzbietu. Widok jak zawsze klasyczny. Przed nami Kopa Kondracka i Małołączniak, na jakiego bocznym wierzchołku znajdzie się przedłożyła Obszerna Turnia. Obszerna Turnia 1765 m n.p.m. spada w stronicę górnych wydziałów Doliny Drobnej Łąki. Patrząc na południowy-wschód moglibyśmy podziwiać ściany Giewontu oraz Miniaturowy Giewont. A muchy wciąż dokuczają, jednakże przed nami coś czego się nie spodziewaliśmy. Ze śladu dobiega muzyka. Konwencjonalny Boombox, z jakiego dochodzą dźwięków rosyjskiego hip-hopu lub bardzo zbliżonej gatunkowo muzy. Po prostu bosko! A następnie się niektórzy dziwią, że w Tatrach są przypadki i ktoś opuszcza w próżnia. Z przyjemnością bym popatrzał, jakby nawet samo radyjko poleciało w Dolinę Drobnej Łąki. Rosjanie ( uprzednia ich cała przechadzka, niektórzy w stylowych sandałach) dzień wcześniej ucztowali zwycięstwo nad Holandią w EURO 2008. Uznam, lecz dlaczego śladu na Giewont kontynuują świętowanie? Od tej pory zrobiło się tłocznie na śladu. Dogoniły nas też odmienne zorganizowane ekipy, w tym kilku braci Henryka ;).

Bardzo często się zdarza, że pod Giewontem tworzy się kolejka... Kolejka osobowości czekających na rozwiązanie. Takie realia to rutyna w okresie letnim. My posiadamy szczęście, nie musimy czekać i chętnie inaugurujemy nasze przechytrzenie. Szlak prowadzący na Giewont jest od pewnego momentu jednokierunkowy. Umożliwia to równe osiągnięcie czubka, choć i tak raz po raz, ktoś powraca. Najpierw do pokonania posiadamy zakosy, później startują się skały i łańcuchy. Trzeba przyznać, że same skały są bardzo niezbyt bezpieczne. Turystom w sandałach współczujemy, ponieważ te gładkie płyty są wyślizgane i prosto tutaj o poślizgnięcia jak również spadki. Sam początek jest najgorszy - kompletnie płaska, śliska płyta, w której powycinane są miniaturowe schody. Jednakże główny z nich prędzej poświęcony jest dla osobowości raczej dużych i bez nadzwyczajnych manewrów silnie jest tam się mieć. Nie należy także kredytować wyciętym schodom, ponieważ one także są bardzo sprośne. Dalej ulica jest znacznie łatwiejsza, ujmujemy się po zrębach skalnych, które są znacznie pewniejsze i z naturalnością wspinamy się ku górze. Heniek z Rafałem troszkę nam zniknęli, my cichym stąpaniami podążamy za nimi. Dochodzimy na sam czubek, na jakim to znajdzie nieco obszaru dla siebie. Trzeba przyznać, nie jest złośliwe.

Giewont, westchnienia ludzi na Krupówkach. Giewont, czcigodny drzemiący szlachcic przeważające nad Zakopanem. Giewont - góra emblemat. Giewont, to też szeroki, żelazny krzyż, podczas burzy przyciągający pioruny rażąc zabłąkanych podróżników. Kilkanaście osób rocznie doświadcza takiego porażenia. W przypadku burzowej pogody, doradzamy unikać tego obszaru i jak najżwawiej zejść ze daszka. Giewont jest też pomieszczeniem peregrynacyj.

Sam Giewont tworzy się z trzech części: Silnego Giewontu, Tyciego Giewontu i Długiego Giewontu. Cały masyw ma długość 2,7 km, a Wielki Giewont podnosi się na wysokość 1895 m n.p.m. Najsłynniejsza jest północna elewacja Silnego Giewontu, wzniosła na około 600 m. Egzystując na Giewoncie, można doświadczyć tej wysokości, spoglądając w dół w stronicę Polany Strążyskiej. Jest to również bardzo niebezpieczne obszary, gdzie przy rozległym tłoku należy być bardzo czujnym.

Krzyż na Giewoncie

Szukaj:

Jesteś związany z Beskidem Śląskim? Współtwórz z nami serwis!!!